Wzorzec rasy

Wrażenie ogólne:

Owczarek staroniemiecki jest psem średniej wielkości o nieco wydłużonej, lecz zwartej sylwetce, dobrze umięśnionym i suchym, dymorfizm płciowy powinien być dobrze widoczny. 

Ważne proporcje:

Wysokość w kłębie:

Pies: od 63 do 68 cm, Suka: od 57 do 62 cm

Długość tułowia jest o 10-17% większa od wysokości w kłębie.

Charakter:

Owczarek staroniemiecki musi być zrównoważony, pewny siebie, oddany właścicielowi, łagodny (o ile nie zostanie sprowokowany), czujny i łatwy do wyszkolenia. Cechy te, połączone z odwagą, ciętością i twardością charakteru czynią z niego dobrego psa rodzinnego, do towarzystwa, obrońcę, stróża, psa policyjnego, tropiącego i pasterskiego.

Głowa:

Klinowata, proporcjonalna do tułowia. Jej długość wynosi około 40% wysokości w kłębie. Jest sucha i umiarkowanie szeroka między uszami; nie może być ani ciężka, ani zbyt długa. Czoło, oglądane z przodu i z boku, jest tylko trochę zaokrąglone, bruzda czołowa jest nieznaczna lub zupełnie niewidoczna. Mózgoczaszka i trzewioczaszka tej samej długości. Szerokość mózgoczaszki mniej więcej równa jej długości, oglądana z góry mózgoczaszka zwężą się równomiernie w kierunku kufy. Stop łagodny, wyraźnie zaznaczony. Kufa klinowata, szczęki mocne, grzbiet nosa prosty; niepożądany wygarbiony ani wklęsły. Wargi suche, przylegające, ciemne.

Nos:

Lustro nosa czarne lub przy umaszczeniach rozjaśnianych, rozjaśnione zgodnie z działaniem genu. 

Uzębienie:

Mocne, zdrowe i kompletne – 42 zęby zgodnie z wzorem zębowym. Zgryz nożycowy, to znaczy siekacze górnej szczęki znajdują się ciasno przed siekaczami żuchwy. Zgryz cęgowy, przodozgryz i tyło zgryz są wadliwe. Wadą jest także ustawienie siekaczy w linii prostej i duże odstępy między zębami. Kości szczęk dobrze rozwinięte, zęby głęboko osadzone w szczękach.

Oczy:

Średniej wielkości, kształtu migdała, trochę skośnie ustawione, nie wyłupiaste, możliwie jak najciemniejsze lub dopasowane do maski. 

Uszy:

Średniej wielkości, przy podstawie szerokie, stojące, skierowane małżowinami do przodu i równolegle wobec siebie, mogą być tak ruchu, jak w spoczynku położone płasko do tyłu. Uszy załamane na końcach, obwisłe, szeroko rozstawione lub ściągnięte do środka są wadliwe.

Szyja:

Mocna, bardzo dobrze umięśniona, bez podgardla. Ustawiona pod kątem około 45 stopni w stosunku do linii grzbietu.

Tułów:

Linia górna biegnie od nasady szyi przez wysoki kłęb i przez prosty grzbiet do zadu bez widocznego załamania. Grzbiet umiarkowanie długi, mocny, prosty, dobrze umięśniony. Zad powinien być długi i co najwyżej lekko opadający. Zad powinien być długi i co najwyżej lekko opadający. Powinien łączyć się z podstawą ogona nie przerywając górnej linii. Lędźwie krótkie, szerokie, mocne, dobrze umięśnione. 

Klatka piersiowa umiarkowanie szeroka, mostek jak najdłuższy i wyraźny. Głębokość klatki piersiowej wynosi 45 do 48% wysokości w kłębie.

Żebra umiarkowanie wysklepione. Linia dolna delikatnie zaznaczona. Wadliwe są zarówno klatka beczkowata, jak i płaska. 

Ogon:

Sięga co najmniej do stawu skokowego, ale nie dalej niż do połowy długości śródstopia. Noszony w delikatnie opadającym łuku, bardziej uniesiony, gdy jest podniecony i w ruchu. Dłuższy włos na spodniej stronie ogona. Jakiekolwiek zabiegi chirurgiczne, mające na celu korekcje ogona, są zabronione.

Kończyny przednie:

Oglądane z każdej strony proste, widziane z przodu – idealnie równolegle.

Łopatka i ramię: Jednakowej długości, mocno związane z tułowiem potężnymi mięśniami. Kąt w stawie barowym wynosi ok. 90 stopni (idealnie), w praktyce do 110 stopni.

Łokcie: Nie mogą być wykręcone na zewnątrz ani do wewnątrz, tak w postawie, jak i w ruchu, ani podstawione pod tułowiem.

Podramię: Proste, suche, dobrze umięśnione, równoległe jedno wobec drugiego.

Śródręcze: Jego długość wynosi około1/3 długości podramienia; jest nachylone względem niego pod kątem 20 do 22 stopni. Śródręcze zbyt skośnie ustawione (ponad 22 stopnie) lub zbyt pionowe (mniej niż 20 stopni) jest wadliwe, ponieważ pogarszają ogólny wygląd i wytrzymałość.

Łapy: Zaokrąglone, zwarte i dobrze wysklepione, opuszki mocne, niepopękane, pazury mocne i ciemne.

Kończyny tylne:

Lekko odstawione do tyłu, oglądane z tyłu – równolegle względem siebie.

Udo i podudzie: Mniej więcej tej samej długości, tworzą kąt około 120 stopni; kończyny mocne i dobrze umięśnione.

Staw skokowy: Mocny i wyraźny.

Śródstopie: Pionowe.

Łapy: Zwarte, lekko wypukłe, opuszki twarde i ciemne, pazury mocne, ciemne i wysklepione. Wilcze pazury dopuszczalne.

Ruch:

Owczarek staroniemiecki porusza się kłusem, a odpowiednia długość kończyn i harmonijne kątowanie pozwala na dobry wykrok kończyn przednich i daleki zasięg kończyn tylnych, przy zachowaniu pewnej linii grzbietu. Jakakolwiek tendencja do nadmiernego kątowania kończyn tylnych zmniejsza siłę, a tym samym wytrzymałość. Prawidłowo zbudowany i kątowany owczarek porusza się przestrzennym, wydajnym i niskim kłusem, który wydaje się niezmordowany. W ruchu głowa jest wysunięta ku przodowi, ogon lekko wzniesiony, a linia górna powinna bez większych zaburzeń przebiegać płynnie od końców uszu aż do końca ogona.

Skóra:

Ściśle przylegająca

Sierść:

Włos okrywowy długi, nie zawsze prosty z podszerstkiem, nieprzylegający. Znacznie dłuższy włos na wewnętrznej stronie uszu i za uszami, obfity na szyi, niemalże tworzy kryzę. Pióra na tylnych stronach kończyn przednich od łokcia do śródręcza, wyraźne portki na tylnych stronach ud.

Umaszczenie:

Jednolicie czarne, czarne podpalane i wilczaste we wszystkich kolorach podszerstka od srebrnego po brunatny. Mała, nierzucająca się w oczy, biała plamka na piersi i jaśniejsza maść na wewnętrznej stronie nóg dopuszczalna, ale niepożądana. Brak maski, bardzo jasne oczy, jasne znaczenia na piersi i wewnętrznej stronie nóg należy oceniać jako wady lub brak pigmentu (z wyjątkiem umaszczenia Wolfsfarbe, gdzie jest to wyraźnie pożądane)

Wymiary psa:

Wysokość w kłębie: od 63 do 68 cm

Waga: 40 – 50 kg

Wymiary suki:

Wysokość w kłębie: od 57 do 62 cm

Waga: 28 – 35 kg

Wady:

Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia.

Wady duże:

• Wszelkie odchylenia od wzorca, mające znaczny wpływ na użytkowość psa.
• Uszy nisko osadzone, miękkie, nie dość sztywne, załamane.
• Pies o zbyt długich, nieproporcjonalnych kończynach.

Wady uzębienia:

• Braki zębowe, które nie są wadami dyskwalifikującymi.
• Wszelkie odchylenia od nożycowego zgryzu, które nie są wadami
• dyskwalifikującymi.

Wady dyskwalifikujące:

• Słabość charakteru jak agresja, lękliwość, gryzienie ze strachu.
• Stwierdzenie dysplazji w stopniu średnim i ciężkim.
• Wnętrostwo jedno- lub obustronne, niedostatecznie rozwinięte
• lub niejednakowe jądra.
• Ślady korekcji uszu lub ogona.
• Wyraźne wady budowy.
• Braki zębowe: brak jednego przedtrzonowca P3 i jeszcze jednego zęba, brak kła, przedtrzonowca P4, trzonowca M1 lub M2, brak 3 lub więcej jakichkolwiek zębów.
• Zgryz: tyłozgryz większy niż 2 mm, przodozgryz, wszystkie siekacze w zgryzie cęgowym.
• Wysokość o więcej niż 1 cm powyżej lub poniżej wzorcowej.
• Albinizm

Uwaga:

Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.